یهودیت و برتری طلبی قومی و نژادی

مقابله یهودیان و اسلام از بحث و مناظره آغاز شد و به دسیسه و جنگ کشید. اولین جنگ مسلمانان و یهودیان جنگ با یهود بنی‌قینقاع است، سپس جنگ با یهودیان بنی‌نضیر و بنی‌قریظه و خیبر.

در زمان معتضد، یهودیان نفوذ زیادی در بغداد به دست آوردند، از این پس، تا اقتدار الیگارشی زرسالار یهودی در اسپانیا،‌ بغداد مرکز سیاسی و دینی و اقتصادی یهودیان جهان به شمار می‌رفت.

موج جدید جنبش پیامبری, که از زمان سلطنت یهویاقیم آغاز شد، بازتابی است از گسترش فساد و ستم و بی‌عدالتی که زندگی اتباع دولت یهود را سخت تیره نموده بود.

عزرای, کاتب خاندان حکومت,گری را بنیاد نهاد که تا پایان دوره سلوکی بر «ایالت یهود» فرمان راند و تا اواخر سده اول میلادی به عنوان متولی معبد سلیمان در رأس «جامعه یهودی» جای داشت.

به نوشته دایرة المعارف یهود، جولیوس سزار در جنگ‌های خود، یهودی,ان را «متحد خویش» می‌دانست و به پاس خدمات اشرافیت, یهودی, بندر حیفا را پس از اشغال به آنتیپاتر بخشید.

صدوقیون تداوم کهانت سنتی (کهنیم) قبیله یهودند و فریسیون بیانگر روحانیت جدید یهودی (حاخامی,م). در سده نخست میلادی از آمیزش فریسیون و صدوقیون، با غلبه گرایش فریسی، الیگارشی, حاخامی, پدید شد.

ظهور الیگارشی, حاخامی, مدیون شورای سنهدرین است. همان نهادی که حکم قتل عیسی (ع) را صادر کرد و بعنوان عالی‌ترین مرجع دینی، سیاسی، فقهی و قضایی یهودیان تا دوران معاصر تداوم داشته است.

انقلاب, مسیحیت, در زمان نرون، امپراتور روم، آغاز شد و سپس به دستور تیتوس فلاویوس وسپاسین، طی جنگ‌های خونین و طولانی بی‌رحمانه سرکوب شد. سهم الیگارشی, یهودی در این سرکوب شایسته پژوهش جدی است.

سهم یهودا, ناسی در بنیان‌گذاری نهادهای سیاسی و فقهی یهودیت, و اقتدار اقتصادی و سیاسی الیگارشی یهودی چنان عظیم است که به درستی می‌توان او را بنیان‌گذار یهودیت, جدید نامید.

اهمیت تلمود, تا بدانجاست که آئین یهود پس از آن را «یهودیت تلمود,ی» می‌نامند. تلمود, تبلور و عصاره 280 سال تکاپوی نظری نسل متقدم حاخام‌های بین‌النهرین برای تدوین بنیادهای یک جامعه فاقد سرزمین است.